Laatste daagjes Tasmanië

Terug richting af en onze laatste daagjes in Tasmanië rustig doorbrengen in het ‘bekende’ Launceston. Waar we meteen onze enge insecten voor het hele avontuur tegenkomen

Zondag avond zijn we in Launceston aangekomen.  Het grootste deel van de dag hebben we, helaas, in de auto doorgebracht met nog een stop in het kleine Campbell. (Waar we echt 100 km moesten lopen voor het toilet)Vlak voor we bij Launceston aankwamen sprong er een (niet zo leuke) verassing op ons raam. Een ontzettend grote spin bracht ons namelijk een bezoekje…. Eindelijk aangekomen in Launceston besloten we onze tent bij de Big 4 op te zetten.  Een ontzettend schone en mooie camping met heel erg aardige eigenaren, helaas vlak naast de snelweg en toch eigenlijk niet helemaal gemaakt voor tenten (weinig schaduw). Maargoed daar leer je ook wel mee leven.  We hebben ’s avonds bij de George (een kloof die midden door Launceston loopt) Pannenkoeken gebakken en Emiel, Juul en Papa hebben zelfs nog even gezwommen in het meertje. ’s Avonds eindelijk weer eens een echt goede douche gehad in een schoon toiletgebouw.

Maandag zijn we heerlijk wezen shoppen, echt onze grootste hobby. We hebben onze auto op de vertrouwde parkeerplek bij het park neergezet en zijn toen via de apen (die midden in het park in de stad wonen) naar de binnenstad gegaan. De rest van de ochtend was niet echt interessant aangezien we gewoon door winkels liepen opzoek naar de benodigde spullen.

’s Middags zijn we met z’n allen weer naar de George gegaan waar we ditmaal een wandeling hebben gemaakt. Het doel was om Juliette  de kans te geven om te klimmen maar uiteindelijk zijn Emiel en ik degenen geweest die naar beneden zijn geklauterd. Ik was namelijk zo dom geweest om mijn lens dop van een uitkijkplatform te laten vallen…  Toen we bijna bij ons einddoel waren, de brug, werden we helaas vervelend verrast door een aantal cicades.  Veel te grote zwarte insecten met vleugels en rode ogen, die ook nog eens een heel hard geluid maken. Gezellig. 

De brug was trouwens echt heel erg mooi en ook erg geschikt om Pooh sticks te spelen. En Mama had zo van de wandeling genoten dat ze zelfs nog wel even de lange route terug wilde nemen, en om een of andere reden krijgt ze mij dan altijd weer mee…  (Het was wel een hele mooie wandeling hoor, zeker de moeite waard)

Dinsdag was de dag waar, vooral Emiel, al eigenlijk heel Tasmanië naar uitkeek. We gingen naar de Chocolate Factory! Om precies te zijn Anvers chocolaterie, een Belgische chocoladefabriek in Tasmanië. Op de heenweg, onze aller eerste dag in Tasmanië, waren we hier al langs gereden en vandaar dus dat verlangen.  Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik het zelf niet heel geweldig vond. Er was een klein museumpje met oude gereedschappen en uitleg over de geschiedenis wat grappig was maar niet erg uitgebreid de chocolade was echter wel erg lekker en het was ook leuk om even door het raampje te kijken om te zien hoe dat nou gefabriceerd werd.

Toen iedereen uitgekeken was was het tijd om naar onze laatste slaapplek op Tasmanië te vertrekken: Port Sorel. Port Sorel is een klein dorpje en het lag praktisch tegenover onze eerste camping dus opnieuw aan een uitmonding van de oceaan. Omdat we de dagboot terug hadden werd besloten in een cabine te verblijven (geen tenten opruimen in de vroeg morgen)  en zo kwamen we uit bij een blauw container. Het was letterlijk een blauwe container van de buitenkant maar van de binnenkant was het gelukkig heel erg gezellig gemaakt, met voor ons: een driedubbel! Stapelbed. Onze laatste avond hebben we doorgebracht met spelletjes en natuurlijk veel slaap.

Woensdag moesten we redelijk optijd op,  we verbleven relatief dichtbij de boot, maar in Australië moet je dan nog steeds 45 minuten rijden.  Om 9 uur stipt zaten wij op de boot, auto geparkeerd en ontbijt voor ons uitgestald. De bootreis liep zeer voorspoedig, op wat misselijkheid na, we hebben niet alleen gekeken naar de rondlopende jongleur maar ook veel spelletjes gespeeld en mee gedaan aan trivia (waar ik echt extreem slecht in blijk te zijn…). Om een uur of 6 kwamen we (eindelijk) aan in Melbourne en was ons Tasmanië avontuur echt afgelopen.

3 weken Tasmanië was misschien wel perfect, we hebben vanzelfsprekend niet alles gezien maar wel zoveel moois. Tijd blijft maar vliegen en voor ik het weet vliegen wij ook alweer terug, nog maar 1 week over. Maar wel een week met warm weer, kerst en koala’s .

See ya later, Mates.