Maria Island

Wat vaak gezegd word over Tasmanië, is dat er na elke bocht weer een totaal ander plaatje te zien is. Tot nu toe komt dat sterk overeen met onze reis, van Strand zijn we door gereisd naar Bergen en vervolgens zijn we verder getrokken naar de Stad. Nu is het eindelijk tijd voor ons onbewoonde eiland: Maria Island.

Met een kleine veerboot (echt mini in verhouding tot de Spirit waar ik nu weer op zit) zijn we maandag middag vertrokken naar Maria Island. We mochten boven op het dek staan en terwijl ik beneden mijn boek zat te lezen (het was nou eenmaal een heel leuk boek) genoot Juliette van de wind in haar haren en de woeste golven waardoor ze heen en weer werd geslingerd.  Ook papa, mama en Emiel stonden bovenop en  hadden het daar prima naar hun zin. Dit was trouwens wel ONS moment om een dolfijn te spotten in het wild maar helaas hebben we die niet voorbij zien duiken….

Aangekomen op Maria Island moesten we eigenlijk direct onze tent opzetten en koken, we kwamen aan met de laatste boot en dus was het al rond zessen. Wat Juliette heel erg goed beviel was het feit dat we fietsen ter beschikken hadden, Maria Island word echt verkocht als fiets eiland en als Nederlanders moesten we natuurlijk wel fietsen huren. Toen we dus klaar waren met het opzetten van onze tenten ging Juliette meteen op verkenning. Niet veel later kwam ze alweer terug met een best wel heel schattige ontdekking. Een wombat met een kleintje, en DIE hadden we nog niet gezien. Wombat’s zijn buidel dieren maar het grappig is dat hun buidle “verkeerd om” zit, met de uitgang naar achteren. Dit heeft te maken met hun hobby om te graven en hierdoor voorkomen ze dus dat ze allemaal zand in hun buidel gooien. Het effect is in ieder geval hilarisch want als je Joey zijn kop uit de buidel steekt lijkt het net alsof mama 2 hoofden heeft.

Onze Chef kok Emiel (die heeft het koken helemaal ontdekt in Australië) heeft ons vervolgens opnieuw een ontzettend lekker maaltijd voorgezet met zalm en fried rice. Waarbij noch een bijzonder die even hallo kwam zeggen. Een Wilde Tasmaanse duivel liep rond de schemering gewoon over onze camping en leek totaal niet bang voor alle gasten.  Normaal zijn Tasmaanse duivels ontzettend schuw maar het gedrag van dit beest is ook wel te verklaren.  Niet lang geleden zijn er namelijk Tasmaanse duivels uitgezet op Maria Island en die kwamen uit gevangenschap, hierdoor zijn ze meer gewend aan mensen en dus minder bang. Heel mooi voor ons maar natuurlijk eigenlijk niet een heel goede ontwikkeling.

Dinsdag was volgens planning onze fietsdag. De fietsen die we van de Veerboot hadden gehuurd bleken na een avond al niet geschikt voor het heuvelachtige eiland en dus had papa daarvan al 2 ingeleverd. (het waren echte stadsfietsen met duidelijk de verkeerde versnellingen en te lage zadels) Als vervanging hadden we 2 mountainbikes van de ranger gehuurd. Het verschil was extreem duidelijk, de mountainbikes kwamen zonder heel veel moeite de heuvel op terwijl de stadsfietsers echt flink op de pedalen moesten staan, of zelfs moesten lopen. En na niet veel langer dan een half uur fietsen gaf Juliette (voornamelijk tot haar eigen teleurstelling) het op. Het fietsen vond ze echt geweldig, maar het ging gewoon echt niet. Gelukkig stopte we precies bij een heel erg mooie lunchplek waar we (eigenlijk iedereen behalve ik) ook nog konden zwemmen!

Na de lunch gingen Juliette ik en Papa op de “stadsfietsen” terug richting de camping terwijl mama en Emiel nog wat verder gingen met de Mountainbikes. Halverwege zijn we gestopt bij de painted cliffs waar je fantastisch verschillende lagen zandsteen kon zien en waar je ook heel erg goed krabbetjes kon vinden. Papa moest perse nog even in zijn neus gebeten worden en Juul vond ze stiekem wel een beetje eng. Wel wilde ze graag een heel mooie foto van de Cliffs om als ze thuiskomt in haar kamer te houden (welke foto ze dan mooi vond wist ze ook weer niet).

De rest van de dag hebben we niet heel veel gedaan en voornamelijk genoten van de rust op het eiland.

Woensdag stond er weer een wandeling op de planning en daar maak je Juliette dus echt heel erg blij mee. Gelukkig was dit niet zo’n extreem lange wandeling en hadden we een duidelijk doel: Fossil cliffs.  Papa hoopte misschien nog een fossiel te vinden en hij had geluk. Elke steen bevatte werkelijk tientallen fossielen. Ook hadden we een prachtig uitzicht op de Oceaan en het vaste land EN konden we op een gevaarlijk instabiele afgrond zitten.

Nadat Juliette alle rotsen in de omgeving had beklommen konden we weer verder met onze wandeling en terug naar de camping. Onze laatste avond op Maria Island hebben we vervolgens besteed in “The Mess”. (een grote gezamenlijke hal) We hebben getafeltennist en aan een tafel gegeten!

Donderdag vertrokken we al vroeg met de boot, terug naar het vast land van het eiland (met eiland bedoel ik nu Tasmanië). De golven waren dit keer een heel stuk rustiger en dat gaf mij mooi de kans om mijn “brief” in een fles in zee te gooien.  Eenmaal aangekomen op de kade zijn we met zijn alle Fish en Chips gaan eten (waarvan we natuurlijk veels te veel hadden) en vervolgens weer in de auto gestapt naar onze volgende bestemming: Freycinet ofwel oost kust.

See ya later, Mates