'Hello Tassie

Ik heb nog steeds geen internet en weet dus niet wanneer ik dit blog kan plaatsen. Maar ook weet ik dat ALS ik internet heb, ik waarschijnlijk geen tijd heb om een heel blog te schrijven. Ik zit nu op een camping in Tassie en heb niet zoveel te doen dus dit gestolen uurtje kan ik net zo goed gebruiken. Ik zal verdergaan waar ik gestopt was: het begin van het einde. Ofwel: de boot naar Tasmanië.

Van ons huis hebben we onderhand al afscheid moeten nemen, de Auto hebben we echter nog steeds in bruikleen. We gingen dus met de Auto op de boot want ook op Tasmanië zie je gewoon veel minder zonder. De boot was echt gigantisch, ik ben misschien één maal op zo’n grote boot geweest en het koste ons dan ook een verdieping of 7 om onze slaap hut te vinden. (een nacht vaart dus een bed is een must) De gangetje waren extreem smal en niet bepaald hoog en met name nu het schip ook nog eens aan het schommelen was deed het wel extreem erg aan de Titanic denken.  Maar wij zijn gelukkig heel stoer en trokken ons daar niets van aan. Toen eindelijk onze eigen cabin gevonden was en de spullen gedropt waren zijn we op verkenning gegaan. De bioscoop die gevonden werd MOEST natuurlijk gebruikt worden en na op het bovendek te hebben gegeten zijn Emiel en Juul met een Choctop naar de film gegaan. Mama en Papa besloten om buiten wat rond te kijken en ik heb ook dat gestolen moment gebruikt om jullie op de hoogte te houden. (wat een discipline!) In mijn vorige blog heb ik jullie wel verteld over de zonsondergang, ik wil jullie die niet onthouden dus hierbij een foto.

Naast een bioscoop was er ook een speelhoek en een gameruimte die we konden benutten. Entja dat moet dan ook natuurlijk. (de speelhoek werd trouwens voornamelijk door 3 jarige bezet maar dat maakte Emiel niets uit) Na ook nog gegamed te hebben gingen we met z’n allen richting onze cabin. Het schip doet namelijk maar 12 uur over de overtocht en om 6 uur wakker worden was dus vereist. Juul vond het schommelen van het schip tijdens het inslaap vallen trouwens niet echt fijn.

Donderdag dus inderdaad netjes om 6 uur gewekt (wat een stuk beter ging dan verwacht) en nog snel een paar sinasappelen opgeperst. (i.v.m. mochten we geen fruit of groeten vanuit het vaste land naar Tasmanië meenemen en dus moesten we de rest weggooien) Om een uur of 7 waren we al van de boot af en onderweg naar een plek om brood te kopen en te ontbijten. La trobe had het geluk van onze aanwezigheid te genieten. La trobe is trouwens een heel bijzonder dorpje want het geeft de indruk dat het meer winkeltjes heeft dan inwoners. Bij de bakker hebben we chocolade melk gedronken en croissants gegeten (de eerste goede sinds ik in Australië ben) en bij het postkantoor hebben we nog een pakje gepost (Donald duckjes voor Piet en Emma). Vervolgens reden we door naar onze eerste camping.

Ruim voor de lunch kwamen we al aan op onze kampeer plek (de afstanden in Tasmanië zijn een stuk kleiner), het was een prachtig plekje aan de inham van de oceaan en als we uit onze tent kwamen keken we direct naar het strand. Het was niet bepaald warm maar als je naast het water staat MOET je er wel in zwemmen dus bijna meteen na de lunch lagen ze er al in. (zucht) Al snel maakte ook Juliette dikke vrienden met de schoolklas die daar ook op de camping stond en zo waren ze rond de middag met z’n allen aan het “handballen” in het water. ’s Avonds werden we zelfs uitgenodigd om mee te doen met hun nachtspel.

Vrijdag ochtend was ontzettend relaxed. ’s Ochtends alle tijd om rustig te ontbijten en gedag te zeggen tegen de klas (die alweer naar huis moest) om vervolgens met de auto richting Launceston te vertrekken.  In Launceston hadden we het grootste deel van de middag om inkopen te doen voor Sinterklaas (dat vieren we NATUURLIJK ook hier in Australië), cadeautjes voor in je surprise EN eventuele knutselspullen veel hadden we namelijk niet bij ons. Met de lunch zijn we nog even in het stadspark wezen picknicken en schaken (ik ben keihard ingemaakt door Juul) en vervolgens konden we weer door. Met zere voeten (als je een stad niet kent loop je snel meer dan nodig) kwam ik ’s avonds aan bij het Thai’s restaurant. Papa wilde heeeeeel graag Thai eten want dat schijnt de beste keuken in Australië te zijn.  Het eten was zeker heel erg goed, alleen het Mango ijs viel niet in de smaak. ’s Avonds met schemer kwamen we dus weer aan op de camping. Onze kampeer plek was trouwens ook ’s avonds prachtig, de “lichtvervuiling” in Tasmanië is heel erg klein en de sterren hemel was echt onvoorstelbaar. (Papa heeft trouwens ook eindelijk ontdekt hoe zijn sterren app werkt)

Zaterdag hadden we een heerlijk camping dagje, want dat hadden we Juul belooft (niet ALLE dagen wandelen en lookouts bekijken).  Op zo’n vakantie dag in Tasmanië (en helemaal op deze camping) speel je in het water, geniet je van het uitzicht, schrijf je een sinterklaas gedicht, ga je op onderzoek uit en probeer je dichtbij een paar pademelons te komen. (Pademelons zijn familie van de Walabi’s maar ze zijn kleiner EN dikker) Omdat het nu zomer is kun je, als je gelukt hebt, ook de kleine pademolons zijn als die voor het eerst de wereld buiten de buidel gaan ontdekken.  En ’s Avonds zit je dan weer bij het kamvuur naar de sterren te kijken, kan niet veel beter toch?

Zondag was dan onze laatste ochtend op de camping. We hebben niet heel veel gedaan want het vroeg aankomen op de volgende bestemming is ons goed bevallen dus nadat we alles ingepakt hadden zijn we vrij direct vertrokken richting onze HUT in Cradle mountain national park. Het water, strand en de pademelons hebben we achtergelaten.

See ya later, Mates